A. Christie, Tajemnica gwiazdkowego puddingu

Źródło

            Ostatnio dużo u mnie Agathy Christie, ale co ja mogę poradzić, że jej książki coraz bardziej mi się podobają? A w związku z tym, że zaczął się grudzień i pod ręką miałam „Tajemnicę gwiazdkowego puddingu” postanowiłam wprowadzić się powoli w świąteczny nastrój. Zbiór opowiadań Christie stał się małym krokiem w tym kierunku. Małym, ponieważ tylko tytułowe opowiadanie dotyczy okresu świątecznego. Reszta nie ma już nic wspólnego z Bożym Narodzeniem.

            Książka zawiera sześć opowiadań. Pięć z Poirotem w roli głównej, jedno z panną Marple. „Tajemnica gwiazdkowego puddingu” rozgrywa się w starej, angielskiej posiadłości w czasie Świąt, a Poirot musi rozwiązać zagadkę zaginionego klejnotu. „Tajemnica hiszpańskiej skrzyni” jest sprawą dotyczącą morderstwa, które niezwykle zaciekawiło małego Belga. „Popychadło” to także opowiadanie z udziałem Poirota rozwiązującego sprawę zabójstwa. „Dwadzieścia cztery kosy” nawiązuje do kulinarnego tytułu – restauracja staje się miejscem, w którym zaczyna się sprawa. „Sen”, czyli ostatnia sprawa z Poirotem jest związana z siłą sugestii i pokazuje, że Poirot nie daje się łatwo wywieść w pole. Ostatnie opowiadanie, „Szaleństwo Greenshawa”, pokazuje jak pewien osobliwy dom i testament łączą się z morderstwem starszej pani. Do tego wszystkiego autorka dołączyła przedmowę, w której wspomina swoje najprzyjemniej spędzone święta u rodziny szwagra.

            Zdecydowanie najbardziej podobało mi się tytułowe opowiadanie, które stwarzało świąteczny nastrój i pozwalało wyobrazić sobie, jak wyglądało tradycyjne, angielskie Boże Narodzenie. Muszę się przyznać, że bardziej podobała mi się tu warstwa obyczajowa, niż kryminalna. Sama zagadka nie była zła, jednak mnie bardziej urzekły przedstawione w opowiadaniu Święta. Z kolei „Tajemnica hiszpańskiej skrzyni” podobała mi się najbardziej pod kątem warstwy kryminalnej. Rozwiązanie sprawy było bardzo pomysłowe i widowiskowe. A opowiadanie z panną Marple pokazuje jak bujną wyobraźnie miała Christie. Muszę przyznać, że ja nigdy nie wpadłabym na takie rozwiązanie sprawy.

            Myślę, że nie będzie niczym nowym jeżeli powiem, że książkę czytało mi się bardzo przyjemnie i szybko. To chyba wyznaczniki Christie. Jednak wciąż nie przekonałam się do zbiorów opowiadań i chyba to się nie zmieni. Tylko połowa z sześciu zrobiła na mnie wrażenie. Pozostałe trzy opowiadania czytało mi się dobrze, jednak raczej nie zostaną mi na długo w pamięci.

Tytuł: Tajemnica gwiazdkowego puddingu
Autor: Agatha Christie
Wydawnictwo: Dolnośląskie, 2014
Strony: 264
Ocena: 4/6