J. Hatzfeld, Strategia antylop

Źródło

            Jean Hatzfeld napisał trzy książki dotyczące ludobójstwa w Rwandzie. Pierwsza, Nagość życia, zawiera relacje ocalałych. Druga, Sezon maczet, to zbór historii oprawców. A ostatnia, czyli Strategia antylop, to ponowne spotkanie z bohaterami dwóch poprzednich książek. Po kilku latach od wydarzeń rozgrywających się w 1994 roku, autor ponownie odwiedza Rwandę i sprawdza jak potoczyły się losy osób, które podzieliły się z nim swoją historią. Sytuacja, którą zastał jest o tyle skomplikowana, że część Hutu, którzy zostali osadzeni w więzieniu za swoje zbrodnie zostali wypuszczeni na wolność. Hatzfeld rozmawia zarówno z członkami plemienia Tutsi, jak i Hutu i stara się nakreślić obraz sytuacji, jaka panuje między tymi co ocaleli, a tymi co zabijali.

            W Strategii antylop odnajdziemy rozmowy z ludźmi, którzy starają się poukładać swoje życie na nowo. W związku z tym, że minęło już trochę czasu od okrutnych wydarzeń ich życie powoli wraca do normalności. Jednak co czuje Tutsi, który stracił całą rodzinę, gdy widzi jak Hutu wraca do swoich rodzin? Jak można żyć obok zabójcy swoich przyjaciół i rodziny? Na takie i inne pytania stara się odpowiedzieć ta książka. Autor skupia się na takich zagadnieniach jak przebaczenie, poczucie bezpieczeństwa i zaufanie pomiędzy Hutu i Tutsi. Rozmawia z wypuszczonymi na wolność - o tym co czują, gdy widzą swoich sąsiadów, których gonili kiedyś z maczetami. Czy możliwe jest by mieszkańcy Rwandy na nowo sobie zaufali? Hutu boją się, że Tutsi zemszczą się na nich za 1994 rok, z kolei Tutsi boją, że Hutu ponownie mogą planować ich masakrę. Książka uświadamia nam, że z pozoru odbudowana społeczność ma w sobie wiele rys. Wszyscy są świadomi tego, że polityka pojednania prowadzona przez państwo jest tylko na pokaz, a w sercu każdego z ocalonych i zabójców roi się od skrajnych uczuć.

            Książka pokazuje jak trudno jest przejść do porządku dziennego nad ludobójstwem. Władze i organizacje humanitarne nakłaniają do pojednania, ale jak może do niego dojść skoro brakuje zaufania? Autor podjął się trudnego zadania i podziwiam go za to, że nie boi się pisać o tym co tamtejsi ludzie naprawdę czują i myślą. Jednakże w porównaniu z Nagością życia, ta książka wydała mi się mniej wciągająca. W tej pierwszej książce było więcej relacji osób, w tej jest więcej przemyśleń autora. Może to i lepiej, ale bardziej podobało mi się koncepcja Nagości życia. Teraz zostało mi tylko poznać Sezon maczet.

Tytuł: Strategia antylop
Autor: Jean Hatzfeld
Wydawnictwo: Czarne, 2009
Strony: 248
Ocena: 4/6