M. Grimes, Pod Huncwotem

Źródło

            Mogłoby się wydawać, że pub – miejsce pełne ludzi, które gwarantuje nam rozrywkę jest miejscem bezpiecznym. Pełno ludzi, którzy mogliby stać się potencjonalnymi świadkami, jak również samo pomieszczenie – zamknięta przestrzeń, która gwarantuje schronienie. Książka Marthy Grimes pokazuje jednak, że tak nie jest. Pub staje się miejscem morderstwa, w dodatku nie chodzi tu o jeden pub z jednym morderstwem, lecz kilka pubów i kilka trupów.

            Wyobraźcie sobie angielską prowincję, małe senne miasteczko zasypane śniegiem przed świętami Bożego Narodzenia. Słynne angielskie puby ze swoimi oryginalnymi nazwami. Mamy tutaj takie przybytki, jak pub „Pod Huncwotem”, „Pod Łabędziem”, „Pod Workiem Gwoździ”, czy „Pod Kogutem i Butelką”. Zwykłe miejsca, ze zwykłymi problemami. Aż do pewnego wieczoru, gdy w jednym z pubów zostaje odnaleziony człowiek z głową wepchniętą do beczki z piwem. A na tym nie koniec. Niedługo później zostaje odkryte kolejne morderstwo, z ciałem wystawionym na widok publiczny – morderca zamienił rzeźbę kowala nad wejściem do pubu na ciało uduszonego mężczyzny. Tego na małe miasteczko jest za wiele. Do śledztwa zostaje włączony Scotland Yard w osobie śledczego Richarda Jury’ego.

            Książka ma swój klimat – taką angielską nostalgię i tajemnice z przeszłości. To bez wątpienia działa na plus. Na pochwałę zasługują również bohaterowie stworzeni przez autorkę. Poznajemy starszą panią, która uwielbia plotkować, wtrącać się w nie swoje sprawy i mówić każdemu co ma robić. Bogatego potomka lordowskiej rodziny, który zrzekł się swego tytułu, uważanego za ekscentryka i za bardzo dobrą partię. Melancholijną poetkę, dziedziczkę wielkiej fortuny, która jest obiektem westchnień nie jednego mężczyzny. Nie brak tu także starego pastora zakochanego w regionalnej historii, czy tez roztrzepanej i wścibskiej nastolatki.

            Z drugiej strony, akcja snuła się bardzo powoli. Pewnie niektórzy uznają to za plus, w moim przypadku poskutkowało to tym, że książkę czytałam i czytałam i nie mogłam skończyć. W dodatku sama zagadka nie była dla mnie specjalnym zaskoczeniem i jej rozwiązanie nie powaliło mnie na kolana. Widoczne było, że autorka czerpie z klasycznych angielskich kryminałów. Mieliśmy przesłuchania świadków, którzy znajdowali się w tym samym miejscu i czasie, jak również rozwiązaniu zagadki pomogła inscenizacja. Z czym Wam się to kojarzy? Bo mnie z książkami Agathy Christie. Nie oceniam czy było to dobre czy złe posunięcie, bo pani Grimes czerpała inspiracje od mistrzyni gatunku. Ale bez wątpienia te nawiązania są widoczne.

            Podsumowując, kryminał „Pod Huncwotem” nie był najlepszą książką tego gatunku jaką dane mi było przeczytać, ale nie było też najgorszą. Ma swoje dobre i złe strony. Największym plusem byli dla mnie bohaterowie. Bardzo ciekawe postacie, które sprawiają, że książka ma w sobie niemałą dawkę humoru. Jeżeli lubicie klimat małego, angielskiego miasteczka, które ma swoje tajemnice to książka pewnie Wam się spodoba. Nie nastawiajcie się jednak, na świetny kryminał, który rzuci Was na kolana. Dodam jeszcze, że to pierwszy tom serii o detektywie Richardzie Jury.

Tytuł: Pod Huncwotem
Autor: Martha Grimes
Wydawnictwo: W.A.B., 2008
Strony: 344
Ocena: 3,5/6