J. Picoult, Bez mojej zgody

Źródło: http://www.proszynski.pl/

            Czasami sięgam po książki, o których przeczytanie nigdy bym się nie posądziła. Romanse, powieści obyczajowe czy książki fantastyczno-naukowe to zwyczajnie nie moja bajka. Niekiedy jednak robię wyjątek i w moje ręce przypadkowo wpada powieść Jodi Picoult. Dawno temu widziałam film na podstawie książki „Bez mojej zgody” i postanowiłam, że kiedyś sięgnę po pierwowzór.

            Jest to historia rodziny, która zmaga się z wielkim nieszczęściem – chorobą dziecka. Kate zachorowała na białaczkę w wieku dwóch lat, by ją ratować rodzice postanowili, że w ich rodzinie pojawi się kolejne dziecko – idealny dawca dla Kate. Tak powstała Anna. Powstała, bo została poczęta za pomocy in-vitro przy porozumieniu z genetykiem, który wybrał idealnie zgodną z organizmem Kate komórkę. Anna od początku swojego życia była dawcą dla swojej starszej siostry. Krew pępowinowa, limfocyty, szpik kostny, a teraz miała oddać jej nerkę. Jednak 13-letnia dziewczynka ma już dość bycia jedynie dodatkiem dla siostry. Za każdym razem gdy Kate trafia do szpitala, Anna też tam musi być. Głównym zmartwieniem rodziców jest choroba Kate i wyszukiwanie sposobów na przedłużenie jej życia. Pozostała dwójka dzieci – Jessie i Anna wydają się być na drugim planie. W związku z tym Anna postanawia wynająć prawnika i pozwać rodziców do sądu o prawo o samostanowieniu o własnym ciele. Ta decyzja wywraca całe życie rodziny do góry nogami.

            Jodi Picoult stworzyła historię, która porywa i rzuca nas w wir emocji, których w książce nie brakuje. Świetnie wykorzystany pomysł i sposób, w jaki autorka opowiada tę historię tworzą książkę, którą trudno odłożyć na miejsce w trakcie czytania. Historię Anny i jej rodziny poznajemy z perspektywy kilku narratorów – samej Anny, jej adwokata, kuratorki sądowej, Jessiego i rodziców – Sary i Briana. Od razu rzuca się brak perspektywy Kate – mimo, że cała historia toczy się w zasadzie koło niej, to widzimy ją tylko oczami innych bohaterów. W związku z tym Kate była dla mnie trochę obca i większą dawką sympatii darzyłam jej rodzeństwo.

            Jednak książka nie porusza jedynie problemu białaczki. Jest to również historia nastoletniego Jessiego, który nie znajdując wsparcia u rodziców staje się chłopakiem z problemami, któremu kolejne aresztowanie już niestraszne. Chłopak zdaje sobie sprawę, że czegokolwiek by nie zrobił to i tak Kate jest na pierwszym miejscu w rodzinie. Jest to też historia Anny, która jest rozdarta pomiędzy uczuciem do siostry, którą szczerze kocha i nie wyobraża sobie bez niej życia, a pragnieniem realizacji własnych marzeń. Za każdym razem, gdy dziewczyna chce zrobić coś dla siebie, to choroba jej siostry jej w tym przeszkadza. Sara, czyli mama całej tej trójki to kobieta, która zostaje postawiona w sytuacji bez wyjścia. Musi wybierać pomiędzy życiem starszej córki, a szczęściem młodszej. Musi sobie odpowiedzieć na pytanie, czy permanentne wykorzystywanie Anny jako dawcy dla Kate jest właściwe. Przed takim samym wyborem musi stanąć Brian, czyli ojciec. Choć wydaję mi się, że dla niego to taki wybór pomiędzy sercem a rozumem – sercem jest za Kate, choć doskonale rozumie Annę. Mamy również poboczny wątek miłosny pomiędzy adwokatem a kuratorką sądową, który swymi korzeniami sięga daleko w przeszłość, ale ten wątek był dla mnie najmniej potrzebny i strasznie mnie irytował.        

            Podsumowując, jeżeli macie ochotę na piękną i wzruszającą historię o rodzinie, która pomimo trudności stara się trzymać razem to „Bez mojej zgody” jest właśnie dla was. I na koniec chciałabym podziękować mojej siostrze, która namówiła mnie do przeczytania tej książki. Bez jej uporu pewnie bym tego nie zrobiła za szybko :)

Tytuł: Bez mojej zgody
Autor: Jodi Picoult
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka, 2007
Ocena: 5,5/6